ترانه‌ای از آرمین ابراهیمی

, , ۳ دیدگاه

 

 

 

همیشه سخته دل‌کندن ، واسه اونی که می‌مونه!

کسی که رفت و رویا شد ، واسه‌ش دلتنگی آسونه!

اسیر چن تا دیوارم ، که از شب‌گریه لبریزه!

تموم باورم اینجا ، داره می‌سوزه می‌ریزه!

نبُردی خاطره‌هاتو ، از این خونه که خاموشه!

ببین این یادگاری‌هات ، داره خونم رو می‌نوشه!

 

عزیز راه دشوارم ، من از تاریکی بی‌زارم!

کجاس عطر خوش موهات ، که زیر حجم آوارم!

نگو که قصه‌مون اینجا ، رسیده به ته خطش!

بیا من رو تماشا کن ، دارم زخمامو می‌شمارم!

 

بدون راه برگشتی ، شکستی عهدتو با من!

شده کار تموم وقتم ،‌ به عکس تو نظر بستن!

یه جایی واسه من وا کن ، تو اون چشمای فیروزه!

حریر قلبمو عشقت ، داره به غصه می‌دوزه!

کجای این شب زشتی ، حالا که من تک و تنهام!

لباسم خیسه از گریه ، بازم آغوشتو می‌خوام!

 

عزیز راه دشوارم ، من از تاریکی بی‌زارم!

کجاس عطر خوش موهات ، که زیر حجم آوارم!

نگو که قصه‌مون اینجا ، رسیده به ته خطش!

بیا من رو تماشا کن ، دارم زخمامو می‌شمارم!

 

 

۳ دیدگاه

  1. بهار چابوک

    03/30/2011, 07:00 ق.ظ

    سلام
    ترانه ای قوی بود
    به دلم نشست
    آفرین
    اما تناسبی بین کلمه های این مصرع پیدا نکردم
    ((کجاس عطر خوش موهات ، که زیر حجم آوارم!))

    رابطه ای بین عطر مو و آوار نیافتم!!!!

    موفق باشید

    پاسخ

ارسال دیدگاه

(*) لازم، ایمیل شما منتشر نخواهد شد