فرارسیدن سال نو را با یاد از دست رفتگان سال گذشته و امید به سالی پر از سرسبزی و صلح به شما تبریک می‌گویم.
اول نوروز سال ۸۹ دومین سال‌روز آغاز به کار آدم‌برفی‌هاست و در حالی وارد سومین سال فعالیت‌مان می‌شویم که از راه و رسم آغازین‌مان به کلی دور افتاده‌ایم. با فرمت ماهنامه شروع کردیم و حالا به روزمرگی افتاده‌ایم. با این حال همچنان امیدواریم که روزهای بهتری از راه برسد و دوباره به روزهای خوب آدم برفی‌ها برگردیم.
سال ۸۸ سال بدی برای ایرانیان بود. در همه ابعادش. سالی که بیشتر فعالیت‌های فرهنگی همچون سایر حوزه‌ها به رخوت و ایستایی درغلتیدند و موجی از اندوه و ناامیدی همه ایرانیان را در برگرفت. با این حال خوشحالیم که توانستیم با کمک دوستانی که همراهی کردند و خیلی‌هاشان را هرگز ندیده‌ایم و نمیِ‌شناسیم این سایت را سرپا نگه داریم.
من برخلاف نظر برخی دوستان معتقدم هرچند کمیت نوشته‌های آدم برفی‌ها در این سال به دلایل آشکار، به شدت پایین آمد ولی کیفیتش دچار نزول قابل توجهی نشد و خوشبختانه بازدید و آشنایی‌های تازه با این سایت روندی رو به رشد داشت.
برای سال آینده جز با همراهی و همکاری شما دوستان نمی‌توانیم چشم انداز بهتری تصور کنیم. شما چه با فرستادن نوشته‌هایتان، چه با کامنت گذاشتن در سایت و ایجاد فضای بحث و گفتگو درباره آثار و چه با لینک دادن به سایت و نوشته‌های آن می‌توانید همراه و دوست آدم برفی‌ها باشید. ما به دوستی با شما افتخار می‌کنیم.
برای سال دیگر اگر زنده باشیم و عمری باشد از همین جا از کسانی که مایل به همکاری مستمر با آدم برفی‌ها در حوزه‌های سینما، ادبیات، موسیقی و تئاتر هستند دعوت می‌کنم که با ای میل snowmag@yahoo.com تماس برقرار کنند و شخصا آن‌ها را در جریان چند و چون کار قرار خواهم داد. اگر اعضای ثابت داشته باشیم آن وقت کارهای اساسی‌تری را سر و شکل خواهیم داد.
سرتان را درد نیاورم. سالی پر از دلشادی، همدلی، تندرستی و عشق برایتان آرزو دارم. نوروز فرصت خوبی است که کینه‌ها را دور بریزیم، با هم بیشتر دوست باشیم و قدر داشته‌هایمان را بدانیم. دلخوشی‌های کوچک فراهم کنیم و بدانیم دیگرانی هم هستند که غم و خستگی و تردیدهای مشابه ما دارند و ما تنها نیستیم. اگر محکوم به زندگی هستیم بهتر است آن را با همنشینی و همدلی تلطیف و قابل تحمل کنیم. از عداوت و کینه توزی و تخریب و تعدی هیچ چیز حاصل نخواهد شد.
پیروز باشید و سربلند
گفتم بهار آمده مادر
شش سین سفره به راه
یک سین دیگر بیاور
مادر سکوت کرد …. سکوت
