سیروس مقدم در نزد بینندگان پروپاقرص تلویزیون نامی نام آشنا است.چند سالی است که سریال های او در تلویزیون مورد توجه مخاطبان قرار گرفته است.آغاز واقعی سیروس مقدم در تلویزیون مربوط به سریال نرگس است (اولین مجموعه تلویزیونی مقدم به نام مسافر بود که در سال۷۹ از شبکه تهران پخش شد.).سریال نرگس به دلیل آن که اولین سریال با تم اجتماعی بود که به صورت روتین شبانه در ایام تابستان پخش می شد توانست مخاطبین بسیاری را بدست بیاورد و مرگ پوپک گل دره نیز باعث شد مردم نخواهند آخرین هنرنمایی او در سیما را از دست بدهند و صد البته جذابیت سریال و پیگیری مستمر مخاطبین ،همه این ها باعث شد سریال نرگس و سیروس مقدم این محبوبیت را بدست آوردند و مطرح شوند.
شاید سوال پیش بیاید چرا از سریال نرگس شروع کردم؟در جواب باید بگویم آرمان ها و مکانیزم سریال رستگاران جدیدترین ساخته مقدم در تلویزیون، که من ترجیح می دادم در ایام ماه رمضان پخش می شد تا تابستان، بسیار شبیه به سریال نرگس و ریحانه ،ساخت های پیشین مقدم است.فضا و حال و هوای رستگاران تداعی گر سریال نرگس است.خجسته فرق چندانی با نرگس ندارد.هر دو به دنبال راستی و اثبات سخن خود هستند.هر دو مومن هستند و با افراد اطرافشان هم دم و همدل هستند و تا جهاتی گره گشا مشکلات آن ها هستند و هر دو در هیبت قهرمانی پاک و معصوم درآمده اند.در هردو فیلم با انسان های ثروتمندی چون شایسته وشوکت طرف هستیم که در ابتدا سر از کارشان در نمی آوریم اما آخر و عاقبت هر دوی آن ها نشستن بروی صندلی چرخ دار است.انگار سیروس مقدم علاقه ی زیادی دارد که نقش های منفی فیلمش را در آخر بروی صندلی چرخ دار بیاندازد.
در سریال های مقدم نیز همان فرمول قدیمی کلیشه ای پایان مخاطب پسند دیده می شود اما رسیدن به آخر این رابطه کلیشه ای با پیچ و خم های زیادی همراه بود که در سریال رستگاران مشاهده کردیم.همان طور که دیدیم در بعضی قسمت ها با مظلوم نمایی شخصیت منفی حس ترحم ما را نسبت به آن برمی انگیختند و در پایان قسمت با شوکه کردن مخاطب تمام آن حس را از بین می برند.در هر دو سریال دو شخصیت اضافی نیز وجود داشت هم چون پونه و زنی که در سریال نرگس زن اول همسر نرگس بود که با توجه به پردازش شخصیت آنها در سریال در آخر هم سرنوشت وجود آن ها در سریال های مقدم تنها مرگ بود.مقدم هر دو سریال را با ساختاری موازی پیش برد.شخصیت های پردازی های تکراری که تنها این را نشان می داد که مقدم قصد بر آن دارد که سریالی بسازد با توجه فرمول قدیمی و پر بیننده نرگس بتواند مخاطبان قدیمی را باز دوباره پای تلویزیون بیاورد و هم چنین حداقل تعدادی از طرفداران سریال های خارجی صدا و سیما را دوباره سریال های ایرانی آشتی بدهد .
نکاتی دیگر درباره سریال رستگاران شیوه فیلم برداری خاص سریال بود که در دیگر آثار مقدم نیز این شیوه رایج بود اما انگار فیلم بردار مجموعه پای خود را کمی فراتر گذاشته است.فیلم بردار رستگاران تنها خلاقیت را ملاک کار خود قرار داده است.اما در جاهایی از فیلم حرکات دیوانه وار دوربین آدم را کلافه می کرد و این حس را به انسان تلقین می نمود انگار دیالوگ های فیلم برای این تعداد قسمت کم آمده و تصمیم گرفته اند فیلم بردار با فیلم برداری از جزئیات صورت بازیگران نوعی وقت گذرانی بکند .پایان بندی نامناسب سریال که در آخر ترجیح می دادم فقط قطار را نشان دهد تا داخل کوپه و مخاطب را به حال خود رها کند اما مقدم می خواست تا پایان کار را هم خودش رقم بزند.دیگر نکته پایان بندی سریال بسیار ساده لوحانه و دور از باور است که این گونه ماجرای پیچیده ای با چنین اتفاق ساده و پیش پاافتاده ای پایان بیابد.فقط با یک خودکار.نمی دانم در آخر در مورد سریال های سیروس مقدم چه بگویم انگار تمام آن ها همچون زنجیری به هم پیوسته اند و همه مثل هم هستند فقط در شمایل و هیبتی متفاوت.
