اگر مسئولان دست نجنبانند، تا چندی دیگر سینما بهمنِ گرگان رقیب سرسخت سوناهای این شهر می‌شود و خیلی‌هاشان را از میدان به در می‌کند. سقف فرسوده و صندلی‌های بدقواره و کژ و کوژش یک طرف،…

خواندن نوشته →

  اوایل انقلاب این جمله شعاری در پلاکاردها و میتینگ‌ها و نشریات و اعلامیه‌های گروه‌های چپ، زیاد مورد استفاده قرار می‌گرفت: «کارگران جهان متحد شوید!» دیروز که داشتم حرف‌های صریح دبیر محترم «جشنواره فیلم فجر»…

خواندن نوشته →

متاسفانه ممیزی‌‌ها روز به روز بیش‌تر می‌شود و این لطمه زیادی به یک اثر هنری وارد می‌کند؛ تا آن‌جا که این آثار دیگر اعتبار لازم را ندارند و وظیفه هنرمند است تا با ساختن آثار…

خواندن نوشته →

برخی از اعضای هیات انتخاب که اتفاقاً نزدیکی بیش‌تری با طیف سینماگران دارند، سعی می‌کنند قضیه را به شکلی دیگر مطرح کنند و با همان ادعای پوچ استقلال کامل، در محفل‌های خصوصی یک جور حرف می‌زنند و در مصاحبه با رسانه‌ها طوری دیگر. مثلاً علی معلم یکی از همین اعضا طی مصاحبه‌ای اعلام کرد «باید بگویم که با اعضای هیأت انتخاب راجع به کیفیت بحث و گفت‌وگو می‌کردیم و فیلمی که رای اکثریت را جلب می‌کرد به بخش مسابقه راه می‌یافت.»

خواندن نوشته →

چهارپنجم خالی لیوان وضعیت غریبی است. عده‌ای «نخبه» به کنجی نشسته‌اند و با هزار مکافات به فیلم‌نامه‌‌ها پروانه ساخت می‌دهند و بعد همین نخبه‌ها همان فیلم‌ها را قابل‌نمایش نمی‌دانند. البته سال‌هاست به این وضعیت عادت…

خواندن نوشته →

فیلم‌های زندگی مشترک آقای محمودی و بانو (روح‌الله حجازی)، همه چیز برای فروش (امیر ثقفی)، گس (کیارش اسدی‌زاده)، این یک رؤیا نیست (محمود غفاری) و مهمونی کامی (علی احمدزاده) از جمله آثاری بودند که با وجود نظر مثبت تعدادی از اعضای هیات انتخاب با مشکل ممیزی روبه‌رو شدند و نتوانستند وارد بخش نگاه نو و سودای سیمرغ شوند.

خواندن نوشته →