انجمن فیلم‌سازان شمال، سینمای هنر و تجربه و اداره‌ی فرهنگ و ارشاد اسلامی استان مازندران به مناسبت روز ملی سینما همایشی دو روزه را تدارک دیدند. این همایش بیست‌وششم و بیست‌وهفتم شهریورماه در مجتمعِ سینماییِ هنر و تجربه‌ی شهرستان بابل برگزار شد…
سینمای ایران
در کارگاهِ «بازیگری مقابل دوربین» چه گذشت؟
بعضی‌هامان بدعادت شده‌ایم. تصور می‌کنیم «چیزهای خوب» همه در پایتخت‌اند و آن‌جا باید دنبال‌شان گشت. مثلاً همین کارگاه‌های بازیگری. بعضی‌ها حاضر اند N کیلومتر راه را تا تهران بپیمایند و مبلغ هنگفتی را هزینه کنند ولی…
نگاهی به «فروشنده» ساخته‌ی اصغر فرهادی
با هر متر و معیاری اصغر فرهادی مهم‌ترین کارگردان ده سال اخیر سینمای ایران است. بردن جایزه‌های معتبر سینمایی و استقبال کم‌نظیر منتقدان و تماشاگران از آثار ده سال اخیر سینمای او تا حد زیادی…
نگاهی به «بارکد»
بارکد به‌روشنی نشان‌دهنده‌ی بخشی از واقعیت‌های ساری‌وجاریِ جامعه‌ی کنونیِ ماست. این واقعیت‌ها نه‌تنها نسبتی با رؤیاهای آرزومندانه‌ی مسئولان – که تجسم‌شان را شب‌وروز در صداوسیما می‌بینیم و می‌شنویم – ندارند…
نگاهی به «خشم و هیاهو»
نگاهی به جشنواره‌ی سی‌وچهارم فیلم فجر
این بخش از جشنواره، تبعیدگاه غریبی‌ست برای آثاری که به بخش مسابقه‌ی سودای سیمرغ راه نیافته‌اند. بی‌ارتباطیِ بسیاری از فیلم‌های این بخش به تعریف آن، سبب گمراهی و سرگردانی مخاطبان جشنواره شده بود. سبک‌وسیاقی که تماشاگران از این بخش انتظار داشتند، فیلم‌هایی چون ماهی و گربه یا خواب تلخ را یادآور می‌شد…
این، یک گزارش نیست
همیشه هم نمی‌شود تقصیر را انداخت گردنِ فیلم‌ها، گاهی وقت‌ها این کم‌وکیفِ اکران است که باعثِ دل‌خوری و دوریِ مردم از سینما می‌شود. اگر بدبودنِ فیلم و اکران با هم ترکیب شوند که چه بدتر!…
نگاهی به «اعترافات ذهن خطرناک من»
هومن سیدی در سومین فیلم بلندش، دنیایی بکر و متمایز از فیلم‌های اجتماعی امروز ایران ساخته و قواعد و فلسفه‌ی متفاوتی را بر آن حاکم کرده است. تم کلی و نوآوری‌های خلاقانه‌ی فیلم را باید…
نگاهی دیگر به «ارغوان»
فیلم ارغوان با ایجاد روایتی موازی بین دو داستانِ بالا به مفاهیمی هم‌چون بخشش و دوست‌داشتن می‌پردازد. تصمیمات کوچک و کم‌اهمیت با گذر زمان مهم شده و زندگی انسان‌ها را عوض می‌کنند. قصه‌ی اول اقتباسی وفادارانه از…
نگاهی به «ارغوان»
برای بررسی فیلم‌نامه‌ی ارغوان، به دو بخش مجزا تقسیم‌اش می‌کنیم: گذشته (سال ۵۴) و حال (۸۶ و ۹۲). تمرکز ما در این مطلب بیش‌تر روی گذشته است اما از حال هم غافل نمی‌مانیم…
نگاهی به «ملبورن»
نیما جاویدی اولین فیلم بلند سینمایی خود را با نگاهی به سرشت ناساز و خشن حقیقت ساخته و پرداخته است. او خشونت پیش‌بینی ناپذیر و عریان حقیقت را بر بدنه‌ی خانواده‌ای دو نفره که در…
نقدی بر «خداحافظی طولانی»
نهمین فیلم بلند فرزاد مؤتمن خبر خوشی برای سینمای ایران است. سینمایی که کم‌تر در رشد فیلم‌سازانش نظم و پیشرفت می‌توان دید و همیشه فیلم‌سازانی وجود دارند که دوست‌داران‌شان را ناامید کنند، حال به چشم…
بررسی تطبیقی رویکرد قهرمان در «عصر یخبندان» و «قیصر»
چندی پیش، عصر یخبندانِ مصطفی کیایی، کارگردان جوان و با استعداد سینمای کشورمان را تماشا کردم. اثری که مثل خط ویژه، ساخته‌ی قبلی‌اش، ریتم و ضرباهنگی بسیار جالب – و کم‌تر دیده شده در سینمای…
سینمای ابوالفضل جلیلی
«من به دنبال قالبی متعالی با کاستن از حشو و زواید هستم.» این جمله را ابوالفضل جلیلی در مورد سینمای خویش بیان کرده است. سینمایی که او مصرانه، سال‌ها پیگیری‌اش کرده و کوشیده تا به…
نگاهی به «سلطان»
یکی از برجسته‌ترین موهبت‌های سلطان هم‌چون اغلب آثار مسعود کیمیایی به عنوان فیلم‌سازی مؤلف، حضور فیلم‌ساز با تمامیتش در اثر خود و مهر و امضای او پای آن اثر است. به عبارت دیگر، سلطان حتی…
نشانه‌هایی از شعر نیما در «مردی که اسب شد»
در مردی که اسب شد، پیرمردی فربه (با بازی لوون هفتوان)، جمله‌هایی گلایه‌آمیز، دردآور و رسوا کننده را بارها و بارها تکرار می‌کند. گویی مشغول دورخوانی دیالوگ‌هایش برای نمایشی درباره‌ی پیرمرد حریص است. او…
نگاهی به «آتش بس ۲»
میلانی به قدرت و میزان نفوذ کمدی در اقشار مختلف جامعه واقف است و می‌کوشد تا با نگاه طنز، اپیزودهای آموزشی–تربیتی خود را به مخاطب عرضه کرده و بیننده را با موقعیت‌های آشنایی که کاراکترهایش…
نگاهی به «ابجد» ابوالفضل جلیلی
برخلاف آن تحلیل‌های نسبتاً مرسومی که سینمای اجتماعی ابولفضل جلیلی را سینمایی جمع‌گرا و جمع‌محور می‌نمایانند، جلیلی معمولاً کوشیده در سینمایش، از دریچه‌ی فرد، مدخلی برای ورود به اجتماع مورد نظر خود و معرفی و…
نقدی بر «استراحت مطلق»
استراحت مطلق با کنش آغاز می‌شود. درگیری سمیرا (ترانه علیدوستی) و حامد (بابک حمیدیان) در ایستگاه، حادثه‌ای‌ست که باعث شروع وقایع داستان می‌شود و به علت این‌که بیننده نمی‌داند چه اتفاقی دارد می‌افتد جذب صحنه…
نگاهی به «رخ دیوانه» ساخته‌ی ابوالحسن داودی
رخ دیوانه آخرین ساختهٔ کارگردان گزیده‌کار سینمای ایران، ابوالحسن داودی است. فیلمی آکنده از جوانانی که روزهای پرالتهاب زندگی‌شان را در آرزوی رمزگشایی از سرنوشت پوچ و آیندهٔ مبهمشان به سر می‌برند و برای گذران…
نقدی بر «تمشک» ساخته‌ی سامان سالور
نمایش فراز و نشیب‌های زندگی قهرمانان زن، در کوران مشکلات معیشتی و دراماتیزه کردن رنج‌های طاقت فرسای آن‌ها در اجتماع معاصر، تم محوری فیلم‌های بسیاری مانند گیلانه، برف روی کاج‌ها، دهلیز و… بوده است. سامان…
آخرین دیدگاهها
-
رِزُف
خوانش انتقادیِ موثری بود و قلمِ قَدَری داشت. اما کاش برای کمک به تبیینِ دیدگاهتان، روانتر نوشته بودید. سپاس. -
مریم
فیلمی که پر از صحنه های مستهجن بود و این صحنه ها مختص دی کاپریو نبود بلکه تقریبا تمام مردها… -
mohammad
نقدتون ساختار خوبی داشت. می شد کمی شاخ وبرگ بیشتری بهش داد و نقد بلندتری هم داشت. موفق باشید. -
bilbo
سلام این که میگین شخصیت شان کانری بیش‌تر به مرد های عیاش میخوره بنظر من اشتباه شاید شان کانری تو… -
reza
عالی بود
