می‌دانم. عجیب است. راست‌اش هم سخت است و هم عجیب. عجیب‌اش آن‌جاست که این همه فیلم جدید و رنگ و وارنگ را رها کنی و برای مطلب نوروزیِ سایت عزیز آدم‌برفی‌ها بروی سراغ یک فیلم…
فیلمهای محبوب ما
بهترین فیلمی که در سال ۹۵ دیدم
کمی سخت است فیلمهای پرسروصدایی همچون لا لا لند را ندیده باشی و بهترین فیلم‌ات را انتخاب کنی…
نگاهی به «انجمن شاعران مرده»
مدرسه‌ی ولتن (Welton) نماینده‌ی نظام آموزشِ «موجِ دویی» است. نظامِ آموزشِ یکسان‌سازِ طوطی‌پرور. فیلم، با اولین گردهماییِ سالِ تحصیلیِ جدید، آغاز می‌شود…
نگاهی به «اتوبوسی به نام هوس»
رفتار هیستریک زن‌ها همیشه هم آزاردهنده نیست، حداقل نه در یک شاهکار سینمایی. به‌خصوص وقتی که پای عشق و هوس در میان باشد تماشای تراژدی و سرکوب شدن یک فام‌فاتال، روان‌پریش، دو شخصیتی یا هر…
نگاهی به «کلاهبردارها»
موضوع کلاهبرداری و شیادی از گذشته تا کنون همیشه مورد علاقه‌ی دوست‌داران سینما بوده و هست. این بار قرار است این موضوع را در کلاهبردارها (و به کارگردانی ریدلی اسکات) به بهترین شکل ممکن و…
نگاهی به «سامورایی»
خلاصه‌ی داستان: جف کاستلو، قاتل باهوش و دقیق، در یکی از مأموریت‌هایش توسط زنی پیانیست دیده می‌شود. در جریان قتلِ آخر پای کارآگاه باهوشی نیز به بازی باز می‌شود. کاستلو دستگیر شده اما با وجود…
نگاهی به «جنایت و جنحه»
«زندگی بی‌معنی است. شما در جهانی تصادفی زندگی می‌کنید. حیات شما بی‌معنی است و هر چه در زندگی خلق می‌کنید در نهایت ناپدید می‌شود زمین نابود می‌شود، خورشید می‌سوزد و جهان می‌رود. و همه‌چیز تمام…
نگاهی به «خامون خامون» ساخته‌ی بیگاس لونا
سینمای اسپانیا را همیشه با لوئیس بونوئل به‌یاد می‌آوریم، بعد احتمالاً با کارلوس سائورا و ویکتور اریسه و روح کندوی عسل‌اش [۱] و بعدتر با پدرو آلمودوار و نهایتاً آلخاندرو آمنابار! اما اسپانیایی‌ها تک‌خال‌های…
نگاهی دوباره به «شرم» ساخته‌ی استیو مک‌کوئین
شرم فیلمی در گونه‌ی درام است که استیو مک‌کوئین علاوه بر کارگردانی نویسندگی فیلمنامه‌اش را نیز (همراه با اَبی مورگان) بر عهده داشته. شرم درباره‌ی مرد جوانی به‌نام برندون (با بازی مایکل فاسبندر) است؛ برندونِ…
فیلمهای محبوب اما غریب کارگردان‌های بزرگ
فیلمهای دور از ذهنی که محبوب ترنس ملیک، لارس فون‌تریه، کوئنتین تارانتینو، مارتین اسکورسیزی، آلفرد هیچکاک و … هستند.
درباره‌ی «درسو اوزالا» ساخته‌ی آکیرا کوروساوا
نام فیلم: درسو اوزالا بازیگران: ماکسیم مونزوک ـ یوری سولومین ـ میخاییل بیچکوف و … فیلم نامه: آکیرا کوروساوا ـ یوری ناگیبین براساس رمانی از ولادیمیر آرسنف کارگردان: آکیرا کوروساوا ۱۴۴ دقیقه؛ محصول ژاپن؛ سال…
نگاهی به «سگ ولگرد» ساخته‌ی آکیرا کوروساوا
حتما شنیده‌اید آن جمله‌ی مشهور فرانسیس فورد کاپولا را که در مستند «آخرین امپراطور» درباره‌ی آکیرا کوروساوا بیان می‌کند: «نکته ای که کوروساوا را متمایز می‌کند این است که او یک یا دو شاهکار نساخت….
بهترین فیلمی که در سال ۹۳ دیدیم
هوشنگ گلمکانی
بدون مراجعه به هیچ فهرست کمکی، همان‌ها که در وهله اول به ذهنم آمد
فیلم خارجی: خواب زمستانی
فیلم ایرانی: ماهی و گربه
نگاهی به «رزم‌ناو پوتِمکین» اثر سرگئی آیزنشتاین
به بهانه‌ی زادروز سرگئی آیزنشتاین
نگاهی به «دردسر بزرگ در چین کوچک»
به بهانه‌ی زادروز جان کارپنتر
نگاهی دوباره به «گرسنگی» ساخته‌ی استیون مک‌کوئین
گرسنگی به عنوان نخستین فیلم بلند استیو مک کوئین، وامدار سینمایی قصه گو نیست و بیش از آنکه دارای پیرنگی مشخص و یا حتی خط سیری معین باشد، سینمایی نمادپردازانه را نمایندگی می‌کند. آری! اثری که با آن مواجهیم، نه یک درام قصه گو و سرشار از موقعیت‌های داستانی مختلف، بلکه یک درام موقعیت است که فقط و فقط به یک موقعیت معین می‌پردازد و تمام ابزارهای خود را نیز در جهت ساخت و پرداخت و تشریح همین تک موقعیت بکار می‌گیرد
نگاهی به مادادایو و یادی از کوروساوا
ظاهرش اگرچه مرز میان مرگ و زندگی است اما برایم تداعی زندگی با تمام شیرینی‌ها و تلخی‌هایش است. از پیری و نزدیکی به مرگ می‌گوید اما بیشترین لذت ممکن را از زندگی نثارم می‌کند؛ تا…
نگاهی به «مانتی پایتن و جام مقدس»
مانتی پایتن و جام مقدس عاری از ضعف‌های ساختاری نیست، اما از آن‌جا که این اولین فیلمِ بلندِ سینماییِ تری گیلیام است، می‌توان فارغ از ارزش گذاری، و با کمی اغماض، به جنبه‌های دیگری از…
نگاهی به «نیاز» ساخته‌ی علیرضا داودنژاد
نیاز اگرچه به درستی از فضای تلطیف‌شده‌ی مرسوم دهه‌ی شصت سینمای ایران به دور است اما موهبت بزرگترش، در پیشنهاد جامعه‌ای آرمانی نهفته است و داودنژاد، همین پیشنهاد را در قالب گذشت و ایثار شخصیتی مطرح می‌کند که سمپاتیک بودنش، از همان سکانس تعقیب مشت یدالله تا پایان فیلم ادامه می‌یابد
نیم‌نگاهی به فیلم «شب‌های عیاشی» ساخته‌ی پل تامس اندرسون
خوشبختانه پل تامس اندرسن از آزمون ساخت یکی از مهم‌ترین آثار کارنامه‌اش سربلند بیرون آمده؛ سربلند از این جهت که به‌دلیل موضوع حساسیت‌برانگیز فیلم، شب‌های بوگی کاملاً این قابلیت را داشته است که درصورت لغزش سازنده‌ی اثر، تبدیل به فیلمی مبتذل شود که به‌جز تبلیغی جذاب برای همان صنعت منحطی – که قرار بوده است زیر سؤالش ببرد – هیچ کارکرد دیگری نداشته باشد. اندرسن در عین حال سعی دارد انصاف را نیز از یاد نبرد و تمام آدم‌های گرفتار صنعت مورد اشاره را یک‌سره اسیر نفسانیات و خالی از خلق و خوی انسانی معرفی نکند.
نگاهی به «با او حرف بزن» ساخته‌ی پدرو آلمودوار
فیلم البته یک تفاوت دیگر هم با سایر آثار آلمودوار دارد و آن به رنگ‌آمیزی فیلم برمی‌گردد؛ در با او حرف بزن – به‌جای غلبه‌ی تونالیته‌های قرمز و زرد – آبی و سفید حاکم است. پس از مورد حاملگی آلیسیا، فیلم برای دومین‌بار، زمانی تکان می‌خورد که مارکو از پنجره‌ی آپارتمان بنیگنو – که به زندان افتاده – آلیسیا را می‌بیند که از اغما درآمده و به کلاس رقص سابقش بازگشته است.